Onze gemeenschap bestaat 140 jaar. Jaren waarin traditie en vernieuwing hand in hand zijn samengegaan.

Onze 140-jarige geschiedenis begint hier, in een schaapskooi. Maar eigenlijk gaat ons verhaal nog verder terug. We waren hier namelijk nooit beland als we Frankrijk niet hadden moeten ontvluchten.

Aan het eind 19de eeuw stond het kloosterleven in Frankrijk erg onder druk. De regering vond abdijen geen nut meer hebben en wilde ze allemaal sluiten.

Sebastiaan Wijart, een broeder van de Abdij op de Katsberg, werd door zijn abt op pad gestuurd om een nieuwe plek te zoeken voor de monniken.

Wijart klopte aan bij een paar Brabantse strijdmakkers uit zijn tijd in het Pauselijk leger. Zij wezen hem op een pittoresk terrein met boerderijen bij Tilburg, dat eigendom was geweest van prins Willem II, de latere koning van Nederland. Het terrein droeg daarom de naam De Koningshoeven.

En dat is hoe we hier zijn beland.

In het begin is men helemaal niet zo blij met ons bier. In 1891 komen we zelfs in een heuse bieroorlog terecht.

Ons bier wordt steeds populairder en dankzij de bouw van een nieuwe brouwerij kunnen we ineens veel meer bier produceren.

De vijftien andere brouwerijen in Tilburg zien ons als gevaarlijke concurrentie en richten in 1891 een actiecomité op. Maar hun protesten werken averechts, ze maken ons bier alleen maar populairder. ‘Als je zo bang bent voor bierbrouwende monniken, dan zullen ze wel een heel goed product hebben’, lijkt de Tilburgse bevolking te denken.

De de definitieve klap wordt uitgedeeld door de lokale geestelijkheid. Tilburgse pastoors steunen ons vanaf de preekstoel en prijzen ons bier. De bieroorlog is nog niet direct voorbij, maar de we winnen steeds meer terrein.

Inmiddels bestaan we ruim 140 jaar. Maar er zijn momenten geweest dat het voortbestaan van abdij Koningshoeven zeer onzeker was. Zo hebben we in 1909 op de rand van de financiële afgrond gestaan en is het klooster zelfs een tijdje gesloten geweest.

Onze eerste abt, Dom Willibrord Verbruggen, begon als bezielend leider. Als bouwer van de moderne abdij heeft hij een belangrijke rol gespeeld in de ontwikkeling van onze gemeenschap. Maar hij staat ook bekend als de beruchte abt die abdij Koningshoeven tot de rand van de afgrond bracht.

Rond 1900 begint hij steeds meer geld uit te geven en is hij vaker op reis dan in het klooster. Hij wordt ook beschuldigd van allerlei seksuele escapades tijdens deze reizen. De monniken willen dat hij afstand doet van zijn functie en het eigendomsrecht van het klooster en de brouwerij. Maar de abt weigert. Hij negeert zelfs een pauselijk decreet waarin de paus zijn vertrek eist. De situatie escaleert, moeders van monniken komen naar het klooster om hun zonen op te eisen.

Uiteindelijk komt het klooster zelfs leeg te staan en kunnen toeristen tegen betaling een kijkje nemen binnen de muren. Maar niet veel later wordt de zaak alsnog opgelost. Schulden worden afbetaald en de monniken keren terug, ditmaal zonder Dom Willibrord.

Solidariteit is een heel belangrijk onderdeel van onze monastieke traditie.

Voor de Tweede Wereldoorlog bestaat de solidariteit veelal uit het helpen van armen aan de toegangspoort, maar door de opkomst van de verzorgingsstaat stopt de noodzaak van het uitdelen van gratis voedsel.

Na de oorlog verschuift de solidariteit naar armere landen. Dankzij het groot aantal monniken, 153 in totaal, en orerende bierinkomsten zijn de we in staat om in 1953 een abdij in Indonesië te stichten. Een lang gekoesterde wens.

De koloniale oorlog met Indonesië levert echter problemen op. Een aantal Nederlandse monniken die naar Indonesië zouden vertrekken, moeten thuisblijven. Een Nederlandse bisschop in Kenia speelt hier handig op in en vraagt de groep in 1956 om naar Kenia te komen.

Zo beginnen de we drie jaar na de stichting van de abdij in Indonesië ook een abdij in Kenia.

In 1968 wordt Stella Artois eigenaar van al onze brouwactiviteiten. In de twaalf jaar die volgen laat de fabrikant maar weinig over van onze rijke geschiedenis. Onze oorspronkelijke bieren verdwijnen en in onze brouwerij wordt alleen nog Stella gemaakt.

In 1980, na het aflopen van dit contract, komen we zelf weer aan het roer te staan. We willen deze frisse start markeren met de lancering van een nieuw biermerk. De keuze valt al snel op de naam La Trappe. De naam verwijst naar Abdij Notre-Dame de la Grande Trappe, de bakermat van de trappisten.

We verkrijgen de merknaam La Trappe van onze medebroeders van de abdij van Tegelen, voor het symbolische bedrag van 1 gulden. Zo wordt La Trappe een officieel merk, en worden de bekende bieren geïntroduceerd waarmee iedereen La Trappe nu associeert, waaronder de La Trappe Dubbel en Tripel.

In 2008 wordt onze abdij in Kenia, die we in 1956 hebben gebouwd, bedreigd door een burgeroorlog. De monniken moeten halsoverkop vluchten.

In het zuiden van Oeganda vinden we een geschikt maar onontgonnen stuk land, dat we als nieuwe vestigingsplek kunnen gebruiken. De gemeenschap, met monniken uit verschillende Afrikaanse landen, bouwt daar nu een nieuw klooster, met hulp van de Koningshoeven. In 2021 hopen de monniken de bouw van hun nieuwe abdij af te ronden.

Ook in Oeganda willen wij onze solidariteit concreet maken door oog te hebben voor de behoeftes van de plaatselijke bevolking rond het klooster. Zo ondersteunen we een moeder-kind kliniek, en lagere en middelbare scholen.

Op die manier reikt onze solidariteit over grenzen heen.

Met een industriële brouwerij op ons terrein, is duurzaamheid een hele uitdaging.

Er loopt elke dag een grote hoeveelheid water door onze brouwerij, vooral voor de schoonmaak van bierflesjes. Als je hiervoor steeds nieuw drinkwater gebruikt, is dat niet bepaald duurzaam. Wij zoeken dan ook naar manieren om dit afvalwater te zuiveren zodat het hergebruik kan worden. Hiervoor hebben we sinds 2018 een eigen waterzuiveringsinstallatie.

Momenteel is ons afvalwater schoon genoeg om de droogte rond de abdij tegen te gaan maar we willen toe naar een volledig circulair systeem waarbij het afvalwater uiteindelijk weer ingezet kan worden in het brouwproces.

Daarnaast willen we dat alle afvalstoffen uit het afvalwater hergebruikt kunnen worden.

Een gigantische uitdaging aangezien de technologie om dit lokaal te doen ontbreekt. Gelukkig werken we samen met de TU Delft en hopen we dit toch snel mogelijk te maken.

Want ondanks alle uitdagingen en problemen die we in dit proces tegenkomen zijn, zijn we vastberaden en gaan we door tot al ons afvalwater hergebruikt kan worden als brouw- en drinkwater.